Het gedicht van Erin Hanson op mijn homepage, inspireerde mij om mijn vleugels uit te slaan en mijn eigen bedrijf te gaan starten. In mijn hoofd kon ik me al heel lang en heel levendig voorstellen hoe mijn bedrijf eruit zou zijn, wat ik zou gaan doen en zelfs hoe mijn kantoor zou zijn ingericht. Toch duurde het een tijd voor ik de stap durfde te zetten. Want dankzij de goede en leuke baan die ik had, kon ik heel veel leuke dingen doen. Had ik hele leuke collega’s om me heen en voelde ik dat ik een verschil kon maken. Stel dat mijn eigen bedrijf niet zou lukken? Dan was ik dat allemaal kwijt…
Zie jij hoe jouw toekomst zou kunnen zijn? Kun je je een wereld voorstellen die nog niet zichtbaar is? Kun je de schaduw zien van dat wat nog niet is gebouwd?
Dan ben je een ‘mogelijkheidsmens’ zo haalde Marleen Stikker in Zomergasten de woorden van Robert Musil aan.
De ‘mogelijkheidsmens’ in mij nam het heft in handen. Ik begon zoveel kansen en voordelen te zien. Ik kwam er steeds meer achter wat voor mij het allerbelangrijkste is en me het gevoel geeft te vliegen. “Vrijheid was altijd al een dingetje voor je”, zei een vriendin ooit tegen me. Stel je voor dat die vrijheid echt on the breezes of the sky op me wachtte….?
Zo startte ShapingSkills en begon ik mijn toekomst in te kleuren.
Om een stap te zetten naar die nieuwe mogelijkheid, moet je misschien iets loslaten. En in het diepe springen. Dat is best eng. We zijn vaak geneigd om vooral te kijken naar wat er nu is en wat je hebt. Naar wat je moet opgeven bij een verandering.
Zekerheid bijvoorbeeld. Of comfort, status en invloed. We denken al snel dat een verandering automatisch betekent dat je dan bepaalde dingen niet meer hebt of kunt. Maar is dat wel zo? En stel dat het zo is, komt er dan niet iets anders moois voor in de plaats?
Tijdens mijn trainingen is er wel eens een deelnemer die klaagt over wat er nu is, maar toch de stap niet zet om iets te veranderen. Als ik doorvraag hoor ik vooral beperkingen en onmogelijkheden. Dat botst met de mogelijkheidsmens in mij. Maar tegelijkertijd begrijp ik het ook wel. In het diepe springen is spannend. Stel je voor dat je (verkeerd) valt. Hoe oncomfortabel het nu ook is, het is in ieder geval vertrouwd. Maar toch, stel je eens voor dat je vliegt!
Ik daag je uit om het gewoon eens te doen. De volgende keer dat je de wens hebt om iets te veranderen, maar vasthoudt aan wat er is, bedenk je dan wat de verandering je allemaal kan opleveren. En zet die eerste stap. Neem zelf de verantwoordelijkheid en richt je op wat jij kunt doen. Hoe klein ook. Alleen dan groei je. En dat geeft zoveel vertrouwen in jezelf en in de toekomst!